Wystawy

Wystawa ukazuje rozwój urządzeń pocztowych na ziemiach polskich od utworzenia w 1558 r. Poczty Polskiej do reaktywowania państwowego przedsiębiorstwa „Polska Poczta, Telegraf i Telefon” po II wojnie światowej. Szczególnie bogato została udokumentowana poczta XIX wieku.

Na wystawie można zobaczyć mundury pocztowe od XVI do XX w., trąbki i zegarki pocztyliońskie, zegar dyliżansowy, listy i wagi listowe, piórniki i kałamarze podróżne, a ponadto inne liczne eksponaty oraz archiwalia, w tym dokumenty świadczące o udziale pocztowców w powstaniu listopadowym i styczniowym. Malowniczy obraz życia dawnej poczty przedstawiają ryciny i oleje ze scenami rodzajowymi związanymi z przesyłaniem listów i podróżowaniem.

Na wystawie są prezentowane polskie i zagraniczne szyldy i skrzynki pocztowe od 2. pol. XVIII w. do końca XX w. Wśród nich jest najstarszy zachowany polski szyld pocztowy pochodzący ze stacji przeprzegowej w Słonimiu z czasów panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W ekspozycji znajduą się również szyldy i skrzynki z zaboru rosyjskiego, pruskiego i austriackiego oraz z międzywojnia, w tym rosyjska skrzynka przemalowana na polską w 1918 r., a także pierwsza automatyczna polska skrzynka na listy Syrena z 1924 r. Szczególne miejsce zajmują skrzynki pocztowe z powstania warszawskiego.

W ekspozycji, obok akcesoriów związanych z dawnymi środkami transportu pocztowego, można zobaczyć trzy konne pojazdy pocztowe: dwukabinowy dyliżans z XIX w., mieszczacy 23 pasażerów i dwie osoby obsługi, dyliżans mieszczący 9 pasażerów wykonany w latach 1938-39 na wzór Berline mit Coupe Carskiej Poczty Niemieckiej z 1873 roku oraz furgon do przewożenia listów i paczek z 1925 r. Wystawę wzbogaca angielska litografia przedstawiająca scenę związaną z podróżowaniem dyliżansem i pocztową mapę komunikacyjną Europy z 1856 r.

Wystawę otwiera zbiór urządzeń teletechnicznych, głównie aparatów telegraficznych i telefonicznych. Obok telegrafów Morse’a, Hughesa, Baudota i Wheatstona, wynalezionych w XIX w., są także dalekopisy wprowadzone do użytku w koncu XX w.
W kolekcji telefonów zwracają uwagę ścienne i biurkowe telefony z rozdzielonym mikrofonem i słuchawką produkcji szwedzkiej i amerykańskiej z przełomu XIX i XX w., np. telefon biurkowy Ericssona produkcji rosyjskiej z 1898 r. oraz aparat telefoniczny polskiej konstrukcji z 1928 r.

Wystawa stanowi przegląd zgromadzonych w Muzeum aparatów radiowych i telewizyjnych używanych w Polsce od 1929 roku. Wśród nich wyróżnia się prototyp telewizora z 1947 r. oraz polskie radioodbiorniki detektorowe, tzw. detefony produkowane w latach 1930 – 1931, a także pierwsze po wojnie radia polskiej konstrukcji typu „Pionier” z 1948 r.