PIERWSI MUZEALNICY

Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu niedługo będzie obchodziło stulecie swojego istnienia. Założone zostało w 1921 roku w Warszawie i tam funkcjonowało aż do roku 1951, kiedy zostało zamknięte z powodów braku odpowiedniego lokalu do prowadzenia działalności oraz funduszy na dalszą działalność w odbudowującej się Warszawie. W 1955 roku zostało reaktywowane i przeniesione do Wrocławia, gdzie oficjalne jego otwarcie nastąpiło 12 grudnia 1956 roku, zaś udostępnienie publiczności – 16 grudnia tego samego roku.

Muzeum przez ostatnie stulecie czterokrotnie zmieniało swoją nazwę. Początkowo działało pod nazwą: Stanowisko do spraw Muzeum Pocztowo–Telegraficznego w Ministerstwie Poczt i Telegrafów, gdyż nie posiadało statusu samodzielnej instytucji i było jedynie jednym z działów administracyjnych w Ministerstwie. W 1930 roku zmieniono jego nazwę na Muzeum Pocztowo–Telegraficzne Ministerstwa Poczt i Telegrafów, by w 1932 roku ponownie przekształcić strukturę Muzeum, a wraz z nią i nazwę. Od tej pory było to Muzeum Poczty i Telekomunikacji Ministerstwa Poczt i Telegrafów. Z kolei po przeniesieniu placówki do Wrocławia zaczęła obowiązywać przedwojenna nazwa, dostosowana do aktualnej sytuacji: Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu, która obowiązuje do dziś.

Muzeum tworzą nie tylko eksponaty, ale też ludzie. W przedwojennym Muzeum Poczty zatrudniona była niewielka kadra, której liczba systematycznie wzrastała. Pierwszy zespół naszego Muzeum w 1921 roku tworzyły dwie osoby, później trzy: administracyjny urzędnik ministerstwa oraz artysta rzeźbiarz, do których z czasem dołączył kolekcjoner filatelista. Ich podstawowym obowiązkiem było gromadzenie i tematyczne selekcjonowanie eksponatów. Nie prowadzono szczegółowej inwentaryzacji, nie opisywano eksponatów, nie dokonywano również ich renowacji w sposób zaawansowany. Niemniej jednak zespół ten był w stanie swoich możliwości i wiedzy stworzyć muzeum, które stało się wartościową placówką kultury. W 1939 roku ostatni przedwojenny zespół muzealników tworzyło dziewięć osób.

Z kolei organizację nowego muzeum we Wrocławiu powierzono urzędnikowi pocztowemu, Aleksandrowi Śnieżce, pracownikowi Dyrekcji Okręgu Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu. Wraz z Heleną Sztukiel i Czesławem Kresło w marcu 1956 r. rozpoczął przejmowanie i ewidencjonowanie eksponatów przysyłanych sukcesywnie z Warszawy. Nowe muzeum otrzymało lokal w zabytkowym gmachu Poczty Głównej we Wrocławiu przy obecnej ul. Z. Krasińskiego 1, gdzie do dzisiaj znajduje się jego siedziba. Początkowo lokal muzealny nie był przystosowany do magazynowania eksponatów oraz pracy muzealniczej. Niezależnie od trudności, organizatorzy ewidencjonowali muzealne zbiory oraz przygotowywali się do zainstalowania pierwszych stałych ekspozycji dla publiczności.

Pierwszy personel placówki liczył w dniu otwarcia pięć osób. Prezentowana z kolekcji Muzeum Poczty i Telekomunikacji fotografia przedstawia sześć osób i została wykonana około 1958 r. Są na niej wszyscy pracownicy, którzy jako pierwsi tworzyli Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu.

W Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu gromadzone są liczne pamiątki z przeszłości naszej placówki. Wśród bogatego archiwum znajdują się liczne fotografie personelu muzealnego, w tym prezentowane poniżej. Obie przedstawiają pierwszy personel zatrudniony w Muzeum w okresie warszawskim oraz wrocławskim.

Pierwsi pracownicy Muzeum Poczty i Telekomunikacji w Warszawie:

Włodzimierz Polański (1878-1944) (siedzi po prawej stronie), filatelista, pracownik Muzeum, a w latach 1931-1940 r. jego Kustosz;

Jan Więckowski (1874-1938) (siedzi po lewej stronie) w latach 1924-1930 kierownik Muzeum, wcześniej kierownik Działu Znaczków Pocztowych w Ministerstwie Poczt i Telegrafów;

Jan Turczyński (stoi po lewej stronie na pierwszym planie), artysta rzeźbiarz, dbający o artystyczną i przestrzenną organizację Muzeum, zatrudniony w nim w latach 1922-1936,
woźny Muzeum (stoi po lewej stronie na drugim planie).

Fotografię uzupełnia postać Włodzimierza Rachmanowa (1886-1968) (stoi pierwszy z prawej), do 1933 r. zastępcy przewodniczącego Rady Muzeum Pocztowego, wybitnego rzeczoznawcy filatelistycznego, kolekcjonera i sędziego wystaw filatelistycznych.

Pierwsi pracownicy Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu:

Aleksander Śnieżko (siedzi w środku), pierwszy dyrektor Muzeum we Wrocławiu, dyrektor, lat 60, dotychczas pracownik administracyjny Dyrekcji Okręgu Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu, dyrektorem będzie do 1965 r., zmarł w 1975 r.;

Helena Sztukiel (siedzi po lewej stronie), lat 40, dotychczasowy pracownik księgowości w Dziale Zaopatrzenia Robotniczego przy Wojskowych Zakładach Łączności we Wrocławiu, absolwentka Państwowej Szkoły Przemysłowej Żeńskiej w Białymstoku, w Muzeum asystent prowadząca Dział Filatelistyczny oraz naukowe oprowadzanie wycieczek, zmarła w 2011 r.;

Irena Oczko (siedzi po prawej stronie), harcerz, nauczycielka historii we wrocławskiej szkole podstawowej, asystent muzealny, wkrótce odejdzie z pracy i powróci do szkolnictwa;

Czesław Kresło (stoi w środku), lat 59, dotychczas pracownik Wojewódzkiego Zarządu Łączności we Wrocławiu, kierownik Składnicy Łączności, zatrudniony w poczcie od 1912 r., kierownik administracyjny Muzeum, prowadzący księgowość budżetową, zmarł w 1960 r.;

Tadeusz Urban (stoi po prawej stronie), w Muzeum prowadził Dział Teletechniczny oraz był konserwatorem eksponatów technicznych.

Na fotografii przedstawiony jest również Jerzy Śnieżko (stoi po lewej stronie), syn Aleksandra, lat 29, artysta plastyk, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1953), dotychczas bezrobotny, w Muzeum będzie pracował w latach 1957-1965 w Bibliotece i Archiwum oraz jako dekorator wnętrz.